Ramsar-natuurreservaat

Wie nog nooit van een "Ramsar-natuurreservaat" heeft gehoord, woont wellicht niet in de buurt van een beschermd vochtig gebied. Daar draait het namelijk om bij de zogenaamde "Conventie van Ramsar". Het verdrag, een initiatief van de Unesco, werd in 1971 gesloten in de Iraanse stad Ramsar. Daaraan heeft het zijn naam te danken. Het is een van de oudste internationale en veelomvattende verdragen over natuurbehoud. Sindsdien hebben 168 landen de conventie ondertekend.

Oostenrijk telt momenteel 23 Ramsar-gebieden, waaronder de Wilder Kaiser. De bergketen Wilder Kaiser verenigt verschillende soorten vochtig gebied en wordt sinds 2013 beschermd in het kader van de "Conventie van Ramsar". Bovendien is het hele bergmassief Kaisergebirge sinds de jaren 1960 erkend als natuurreservaat. Ook al zijn beide beschermingsovereenkomsten te danken aan de inspanningen van de mens: datgene wat ze beschermen, bestond al lang vóór de mens.

En als je ver genoeg in de tijd terugkijkt, kom je ongelooflijke dieren tegen die ooit de Wilder Kaiser bewoonden. Zo leefden er vóór de laatste ijstijd in de "Koasa", zoals de Wilder Kaiser ook wordt genoemd, holenberen, holenhyena's en rendieren. Honderden botten die gevonden werden in de Tischhofer-grot zijn daar het bewijs van. Onopvallender, maar niet minder spectaculair, zijn de huidige bewoners van de Kaiser zoals de smaragdgroene regenworm (Allolobophora smaragdina).

Het zijn echter niet alleen de dieren die de Wilder Kaiser tot een gebied maken dat het beschermen waard is. Ook zeer kwetsbare habitats zoals de moerasgebieden Hüttlmoos, Windwehenmoos en Steinbichlwaldmoor, stuk voor stuk overblijfselen uit de ijstijd, moeten goed worden beschermd. Nadat ze in de jaren 1950 nog waren drooggelegd, werd de natuur er in zijn oorspronkelijke toestand teruggebracht. Dat gebeurde op initiatief van de Österreichische Bundesforste AG, die de belangrijkste landeigenaar is, en kreeg de steun van de deelstaat Tirol.

Met veel vakkundigheid werden in het gebied bovendienveenbelevingspaden aangelegd en wandelroutes uitgestippeld. Onder het motto "Moor & more" ("veengebied & co.") ontstond op die manier een "openluchtklas" met themaborden, waardoor je de omgeving op eigen houtje kunt verkennen. Op basis van het deskundige advies van Univ.-Prof. Dr. Gert Steiner van de Universiteit van Wenen werd naast de belangrijkste veengebieden ook een groot deel van het natuurreservaat, een karstgebied, in het Ramsar-gebied opgenomen.